دنیای وارونه

وقتی پر از افکار یخ زده ای، کمتر دست و دلت به نوشتن می رود. وقتی نوک زبانت پر از حرف های ناگفته است، کمتر دهانت گشوده می شود به صحبت. وقتی حوصله ات سر می رود، کمتر دل می دهی به دیدن تلویزیون و برنامه های بنجلش. در این دنیای وارونه که وقتی پر از خواستن چیزی هستی، مماس خواستنت، نفست می برد و خسته می شوی، دیگر چه احتیاج به این همه چنگ انداختن به دامان چرکین زندگی؟!