انسانیت

دندانپزشکم مرد خوبی است. اینکه می گویم خوب یعنی منصف، مهربان و کمی هم شوخ طبع. صورتش همیشه خنثی است و هیچوقت خوشحالی و ناراحتی اش قابل تشخیص نیست، اما از رفتار هایش می توانی بفهمی که قلب مهربانی دارد. دیروز فهمیدم که به خدا اعتقاد چندانی ندارد. اما خب راستش چه فرقی می کند! چه فرقی می کند به چه کسی و چه آیینی باور داری، وقتی که اخلاق مدار باشی. وقتی که بتوانی خون مردم را در شیشه کنی و چارچوب‌های اخلاقی ات نگذارد، وقتی باور داری نتیجه ی هر کار بدت را می گیری و تلاش به خوب بودن بکنی! وقتی که دیگران را خوشحال می کنی و اندوه زندگیشان را کم می کنی...

واقعا چه فرقی می کند اسم دینی که پیرو آن هستی چه باشد، یا خدایی که پرستش می کنی را در خلوت خود، به چه نامی صدا می کنی. مهم این است همان چیز هایی را که لازمه ی انسانیت است را داشته باشی، همین! باقی اش هم اگر لازم به درست شدن باشد، به وقتش می شود...