STOP

مثل همان روزی که به خودت آمدی و تمام آهنگ های غمگین و عکس هایی که اندوه ازشان می چکید را از گوشی ات پاک کردی، حالا وقتش شده که باز هم به خودت بیایی و روی افکار غمگین ذهنت خطی بکشی.

این روز ها همه دنباله رو هستند، دنباله روی حال آدم های اینستاگرام و تلگرام! یکی ناراحت می شود، اندوه عمومی می شود. دیگری که شاد می شود، شادی مد می شود و کپشن ها رنگ و بوی خوشبختی می گیرند. این دنباله رو بودن اصلا قشنگ نیست! اینکه پشت آن ها راه بروی، پاهایت را دقیقا جای پای آن ها بگذاری، خواستنی نیست. دوست داشتنی تر این است که راه خودت را بروی! آن جور که خودت دوست داری قدم بگذاری. گاهی لی لی کنی بروی، گاهی یک جاهایی از زندگی ات را بدوی، یک جا که خسته شدی بنشینی و پاهایت را دراز کنی و استراحت کنی و به دور دست های زندگی ات خیره شوی. اما مصمم باشی که بروی. مسیر خودت را میان این مسیر های تکراری و آزمون پس داده پیدا کنی و بروی. این قدر شبیه آدم های معمولی نباش. پیدا کن چه چیزی خوشحالت می کند، خود ِ خودت را. نه که با کلاست کند و ژست هنری بدهد به تو! اگر رفتن خوبت می کند برو، اگر ماندن خوشحال ترت می کند بمان و دیگرانی را هم پیدا کن که خوشحال تر از قبلشان شوند. اگر می شود خوشحال بود و لبخند زد، چرا راه سخت و سرد مایوس بودن انتخاب اول توست؟!

بس است دیگر... بس است که این قدر ادای آدم های قربانی را در آوردیم و خودمان به حال خودمان دل سوزاندیم. بس است !